Uwaga: Oryginalne formatowanie i łamania nie mogą być pokazane z powodu długości wielu linijek.
[Non omnis moriar …]
Non omnis moriar [1] [2] – moje dumne włości,
Łąki moich obrusów, twierdze szaf niezłomnych,
Prześcieradła rozległe, drogocenna pościel
I suknie, jasne suknie zostaną po mnie.
Nie zostawiłam tutaj żadnego dziedzica, [3]
Niech wiec rzeczy żydowskie twoja dłoń wyszpera,
Chominowo, lwowianko, dzielna żono szpicla,
Donosicielko chyża, matko folksdojczera.
Tobie, twoim niech służą, bo po cóż by obcym.
Bliscy moi – nie lutnia to, nie puste imię [4].
Pamiętam o was, wyście, kiedy szli szupowcy,
Też pamiętali o mnie. Przypomnieli i mnie.
Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze
I zapiją mój pogrzeb i własne bogactwo: [5]
Kilimy i makaty, półmiski, lichtarze –
Niechaj piją noc całą, a o świcie brzasku
Niech zaczną szukać cennych kamieni i złota
W kanapach, materacach, kołdrach i dywanach.
O, jak będzie się palić w ręku im robota,
Kłęby włosia końskiego i morskiego siana,
Chmury rozprutych poduszek i obłoki pierzyn
Do rąk im przylgną, w skrzydła zmienią ręce obie;
To krew moja pakuły z puchem zlepi świeżym
I uskrzydlonych nagle w anioły przemieni. [6]
rękopis 1942 r., publ. "Odrodzenia" 1946 r., nr 12, s. 5 ↩
cytat dosłowny z Q. Horatius Flaccus: Carmina, liber tertius, 30: "non omnis moriar multaque pars mei / vitabit Libitinam" ↩
cytat dosłowny z "Testament Mój" [7] Juliusza Słowackiego, 1839/40 r. ↩
aluzja z "Testament Mój" Juliusza Słowackiego, gdzie czytamy: "Ani dla mojej lutni, ani dla imienia;" ↩
aluzja z "Testament Mój" Juliusza Słowackiego, gdzie czytamy: "Niech przyjaciele moi siądą przy puharze / I zapiją mój pogrzeb — oraz własną biedę" ↩
aluzja z "Testament Mój" Juliusza Słowackiego, gdzie czytamy: "Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna, / Co mi żywemu na nic... tylko czoło zdobi; / Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna, / Aż was, zjadacze chleba — w aniołów przerobi." ↩
Testament Mój: zobacz https://pl.wikipedia.org/wiki/Testament_mój ↩